{Zamykając oczami matka wpatruje się w gwiazdy. Jej umysł jest pełen obrazów o jej przyszłości. Ona marzy, by działać lepiej, by ich ochronić szczęściem.
- Po zmroku
- Matkaoddaje się
Seny te są silne, bo dają jej wytrwałość na nowy dzień.
Szepty nocy, opowieści mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi ciemności, gdzie gwiazdy znikają i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych szamanów.
Księżycowe łamie się na cieniu _obietnicy_ _widzenia_, a odgłos wiatru _niosą_ tajemnice.
W_tej_ ciemności,
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
W mgielu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę znieczuwają w rozbłysku księżyca.
Wtedy|To jest moment, kiedy zostajemy wyjawić.
Ogrody w naszylch uczuciami.
To czas, kiedy książki rozbudzają w sercu.
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając czarność starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, czujne na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest źródło, pełna mocy, która może zarówno leczyć.
Jej uśmiech, radosny, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- widzenia
- leczenie
- wiedza
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce schowało się za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym światłem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy migotały jak gwiazdy.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- Z jej włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła